Այսօր մի հոդված ընկավ աչքովս, որտեղ պաթետիկ տոնով ինչ որ դոկտորի դոկտորական
աշխատանքին հղում տալով պնդում էին, իբր ավտոմեքենան ցուրտ եղանակին «տաքացնելը» սխալ է ու որպես հակափաստարկ բերվում էր այն, որ հիմա շարժիչների ճնշող մեծամասնությունը աշխատում է ոչ թե կարբյուրատորային սնուցմամբ, այլ ինժեկտորային, անմիջական ներցայտման, կամ այլ եղանակով: Մասամբ համաձայն եմ հոդվածի հետ,իրոք կարբյուրատորային շարժիչներում վառելիքաօդային խառնուրդը ստացվում է ավելի աղքատ, քանի որ այն զանգվածը որը պետք է մտնի գլան այրման համար, որքան փոքր մասնիկներից է բաղկացած լինում, այնքան այրման պրոցեսը լավ է կատարվում: Այդ հոդվածում սա փաստարկվում էր հետևյալ կերպ, որ ձմեռը, ցուրտ պայմաններում այդ խառնուրդը վառելիքի սառը լինելու պատճառով ավելի մեծ մասնիկներից է բաղկացած լինում, որի հետևանքով ավելցուկային խառնուրդ է մտնում գլան, լվալով մխոցի պատեր յուղի շերտից, առաջացնելով չոր շփում: Այս մտքի հետ լիովին համաձայն եմ, իրոք նման խնդիր գոյություն ունի, սակայն դա ոչ մի կերպ չի անդրադառնում այն խնդրին, որն առաջ էին քաշել: Տվյալը երևույթը, որը անմիջական կապ ունի վառելիքի հետ, անկախ նրանից կանգնած վիճակում, պարապ ընթացքով ես տաքացնում, թե շարժմանմեջ, նույն կերպ է առաջ գալու, այսինքն ոչ մի ազդեցությու չունի շարժիչը տաքացնել չտաքացնելը, բայց կա մի ավելի լուրջ խնդիր, որը ոչ մի կերպ հոդվածում չի շոշափվում: Մենք գիտենք, որ ավտոմեքենայի շատ դետալներ ուղղակի չի կարելի չոր շփման ենթարկել, որի համար ունի յուղման համակարգ, որն ապահովում է երկու դետալների միջև յուղի շերտ, որպեսզի ինտենսիվ մաշ տեղի չունենա: Վերցնենք շարժիչի յուղման համակարգն ու ուսումնասիրենք եղանակային պայմանների ազդեցությունը: Շարժիչի ներքևի մասում կա տաշտ, որտեղ լցվում է յուղը (կարտեր): Յուղումը կատարվում է ինքնուրույն ու ստիպողաբար: Ստիպողաբար յուղման ժամանակ յուղի հատուկ պոմպի միջոցով յուղը սեղմվում է դեպի դժվարամատչելի կետեր, իսկ ինքնուրույնի դեպքում ինքնբերաբար է կատարվում պրոցեսը: Ծնկաձև լիսեռը կիսով չափ ընկղմված է լինում կարտերային յուղի մեջ ու երբ գործարկում ես շարժիչը, այդ յուղը թե անմիջապես յուղում է ծնկաձև լիսեռի արմատական վզիկները, թե յուղ է մղվում պոմպի միջոցով այլ համակարգերի: Մխոց-գլան զույգը նույնպես յուղվում է այդ յուղով: Մխոցի վրա կան օղակներ, որոնք այդ յուղը վերցնում են ու բարձրացնելով յուղում գլանների պատերը: Երբ ցուրտ եղանակին ավտոմեքենան կանգնած է մնում ու սառում է յուղը, այդ պրոցեսը յուղի մածուցիկության պատճառով նորմալ տեղի չի ունենում, դժվար հասանելի մասերում, դետալների միջև տեղի է ունենում յուղի շերտի խզում, որը բերում է չոր շփման, ինչն էլ իր հերթին ինտենսիվ մաշի: Պարապ ընթացքի ռեժիմում (խալաստոյ) շարժիչի վրա բեռնվածությունն ամենաթույլն է: Երբ դնում ենք առաջին փոխանման վրա, շեշտակի մեծանում է բեռնվածությունը ու ինտենսիվ մաշի պրոցեսն արագանում է քանի որ շարժիչն աշխատում է բեռնված: Մաշի հետևանքով առաջանում են մետաղական մասնիկներ, որոնք խառնվելով յուղի հետ բարձրանում են գլան ու մխոցագլանային խմբի դետալների արանքում հայտնվելով վնասում մակերեսը, մասնավորապես գլանի հայելին: Հոդվածում առանց որևէ լուրջ հիմնվորման նշվում էր, որ ուղղակի պետք է շարժիչը չգերբեռնել, դանդաղ շարժվել 5-15 րոպե և վերջ, սակայն շարժիչի գերբեռնումը որպես օրենք տեղի է ունենում ցածր փոխանցումների դեպքում, բոլորդ էլ նկատած կլինեք, որ բարձր արագությունների ու փոխանցումների տակ, այսպես ասած չի խեղճանում: Կարծես հասկանալի է որ տաքացումը կարևոր է շարժիչի անկախ նրանից կանգնած, թե շարժման դեպքում: Ամենապարզ տրամաբանությամբ շարժվող մեքենան ավելի ուշ կտաքանա, քանի որ մեծամասամբ մեքենաները չունեն ռադիատորի քողարկչի ժալյուզային ցանց, որ կարգավորվող է ու կարող ես կառավարել օդային հոսքը, որպեսզի շարժիչը հավելյալ չսառեցնի:
աշխատանքին հղում տալով պնդում էին, իբր ավտոմեքենան ցուրտ եղանակին «տաքացնելը» սխալ է ու որպես հակափաստարկ բերվում էր այն, որ հիմա շարժիչների ճնշող մեծամասնությունը աշխատում է ոչ թե կարբյուրատորային սնուցմամբ, այլ ինժեկտորային, անմիջական ներցայտման, կամ այլ եղանակով: Մասամբ համաձայն եմ հոդվածի հետ,իրոք կարբյուրատորային շարժիչներում վառելիքաօդային խառնուրդը ստացվում է ավելի աղքատ, քանի որ այն զանգվածը որը պետք է մտնի գլան այրման համար, որքան փոքր մասնիկներից է բաղկացած լինում, այնքան այրման պրոցեսը լավ է կատարվում: Այդ հոդվածում սա փաստարկվում էր հետևյալ կերպ, որ ձմեռը, ցուրտ պայմաններում այդ խառնուրդը վառելիքի սառը լինելու պատճառով ավելի մեծ մասնիկներից է բաղկացած լինում, որի հետևանքով ավելցուկային խառնուրդ է մտնում գլան, լվալով մխոցի պատեր յուղի շերտից, առաջացնելով չոր շփում: Այս մտքի հետ լիովին համաձայն եմ, իրոք նման խնդիր գոյություն ունի, սակայն դա ոչ մի կերպ չի անդրադառնում այն խնդրին, որն առաջ էին քաշել: Տվյալը երևույթը, որը անմիջական կապ ունի վառելիքի հետ, անկախ նրանից կանգնած վիճակում, պարապ ընթացքով ես տաքացնում, թե շարժմանմեջ, նույն կերպ է առաջ գալու, այսինքն ոչ մի ազդեցությու չունի շարժիչը տաքացնել չտաքացնելը, բայց կա մի ավելի լուրջ խնդիր, որը ոչ մի կերպ հոդվածում չի շոշափվում: Մենք գիտենք, որ ավտոմեքենայի շատ դետալներ ուղղակի չի կարելի չոր շփման ենթարկել, որի համար ունի յուղման համակարգ, որն ապահովում է երկու դետալների միջև յուղի շերտ, որպեսզի ինտենսիվ մաշ տեղի չունենա: Վերցնենք շարժիչի յուղման համակարգն ու ուսումնասիրենք եղանակային պայմանների ազդեցությունը: Շարժիչի ներքևի մասում կա տաշտ, որտեղ լցվում է յուղը (կարտեր): Յուղումը կատարվում է ինքնուրույն ու ստիպողաբար: Ստիպողաբար յուղման ժամանակ յուղի հատուկ պոմպի միջոցով յուղը սեղմվում է դեպի դժվարամատչելի կետեր, իսկ ինքնուրույնի դեպքում ինքնբերաբար է կատարվում պրոցեսը: Ծնկաձև լիսեռը կիսով չափ ընկղմված է լինում կարտերային յուղի մեջ ու երբ գործարկում ես շարժիչը, այդ յուղը թե անմիջապես յուղում է ծնկաձև լիսեռի արմատական վզիկները, թե յուղ է մղվում պոմպի միջոցով այլ համակարգերի: Մխոց-գլան զույգը նույնպես յուղվում է այդ յուղով: Մխոցի վրա կան օղակներ, որոնք այդ յուղը վերցնում են ու բարձրացնելով յուղում գլանների պատերը: Երբ ցուրտ եղանակին ավտոմեքենան կանգնած է մնում ու սառում է յուղը, այդ պրոցեսը յուղի մածուցիկության պատճառով նորմալ տեղի չի ունենում, դժվար հասանելի մասերում, դետալների միջև տեղի է ունենում յուղի շերտի խզում, որը բերում է չոր շփման, ինչն էլ իր հերթին ինտենսիվ մաշի: Պարապ ընթացքի ռեժիմում (խալաստոյ) շարժիչի վրա բեռնվածությունն ամենաթույլն է: Երբ դնում ենք առաջին փոխանման վրա, շեշտակի մեծանում է բեռնվածությունը ու ինտենսիվ մաշի պրոցեսն արագանում է քանի որ շարժիչն աշխատում է բեռնված: Մաշի հետևանքով առաջանում են մետաղական մասնիկներ, որոնք խառնվելով յուղի հետ բարձրանում են գլան ու մխոցագլանային խմբի դետալների արանքում հայտնվելով վնասում մակերեսը, մասնավորապես գլանի հայելին: Հոդվածում առանց որևէ լուրջ հիմնվորման նշվում էր, որ ուղղակի պետք է շարժիչը չգերբեռնել, դանդաղ շարժվել 5-15 րոպե և վերջ, սակայն շարժիչի գերբեռնումը որպես օրենք տեղի է ունենում ցածր փոխանցումների դեպքում, բոլորդ էլ նկատած կլինեք, որ բարձր արագությունների ու փոխանցումների տակ, այսպես ասած չի խեղճանում: Կարծես հասկանալի է որ տաքացումը կարևոր է շարժիչի անկախ նրանից կանգնած, թե շարժման դեպքում: Ամենապարզ տրամաբանությամբ շարժվող մեքենան ավելի ուշ կտաքանա, քանի որ մեծամասամբ մեքենաները չունեն ռադիատորի քողարկչի ժալյուզային ցանց, որ կարգավորվող է ու կարող ես կառավարել օդային հոսքը, որպեսզի շարժիչը հավելյալ չսառեցնի:
Մասնագիտացված ավտոտրանսպորտային կազմակերպությունները ունեն հատուկ տաքացման համակարգեր, որոնք ավտոմեքենան տաքացնում են գոլորշով, տաք ջրով, առանց շարժիչի գործարկման, քանի որ ամեն դեպքում շարժիչի սառը գործարկման դեպքում անխուսափելի է մաշի պրոցեսը, ուստի նաև վնասը: Անգամ բեռնատարներ կան, որոնք ունեն հատուկ տեներ կարտերի մեջ, որոնցով մինչև շարժիչի գործարկումը տաքացվում է յուղը: Շատ ցուրտ պայմաններում, եթե անգամ ավտոտնակում է բացասական ջերմաստիճան լինում, օգտագործվում է ջերմամեկուսիչ պատյան, որը քաշում են մեքենայի կապոտի վրա, որ ջերմության հեռացումը շարժիչից դժվար իրականանա:
Մի խոսքով շարժիչի տաքացումը պարտադիր է, բայց քանի որ վառելիքի հետ կապված խնդիրը չկա, դա կարելի է անել ոչ թե նախկինի պես 15 րոպե, այլ 5-7 րոպե: Ցանկալի է լինի ավտոմատ հեռակառավարմամբ շարժիչի գործարկման համակարգ, հարմարության համար, որ մինչև մոտենաք մեքենային, միանգամից նստեք ու շարժվեք:
Հեղ.՝ Գագիկ Մամուլյան
https://www.youtube.com/watch?v=2DxiN0MKy-8&feature=share
ОтветитьУдалить